متر شماری

کار کنکور از کیلومتر شماری گذشت... تنها واحد شمارش مناسب که باقی مونده، متر.... بله، مجبوریم متر شماری کنیم... پنج روز دیگه پروژه کنکور من دقیقاً یک ساله میشه... سال پیش بود... دقیقاً 25 خرداد …به بابام گفتم من نمیخونم مگه اینکه یه انگیزه قوی پیدا کنم. گفت چی؟… گفتم امتحان....خلاصه رفتم گزینه جوان ثبت نام کردم...شروع کردم به خوندن... البته فقط داشتم چگونه خوندن رو تمرین می کردم... یادمه فرصت های 21 روزه می دادن تا کتابای دوم و سوم رو بخونیم... خیلی جالب تر اینکه هیچ کس نمی خوند... حتی خود من هم جسته و گریخته می خوندم... ولی با این حال رتبه های دو رقمی زیر سی می آوردم... البته چندان هم غریب نبود اگه بهتر نگاه کنیم بین دو هزار نفر ، حتی این رتبه ها بد هم هستن...

یادش بخیر... شور حسینی برم داشته بود...تو تابستون... صبحا ساعت 30/7 بلند میشدم شروع می کردم به خوندن... اما چه خوندنی؟!!

همیشه تو این مدت دوس داشتم امتحان بدم... یعنی امتحان دادن برام آسون تر از خوندن درسا بود...مثل برق و باد همه چیز گذشت... به یاد یه جمله افتادم... میگه:

« آدمی حوادث را خوب به یاد می آورد ؛ اما، تأثراتی را که بر اثر موقعیت های گوناگون حادث می شود ، به دست فراموشی می سپارد.»

چقدر زیادن شکست ها و پیروزی هایی که در این مدت باهاشون رو به رو شدم... ولی نه غرور موفقیت ها موند و نه سرخوردگی شکست ها...

تصمیم دارم همه کارنامه ها(ی سنجش و...) رو در آرشیو شخصی ام نگهداری می کنم... پیش تمام مدارکی که از قبل باقی مونده...از کاردستی های دوره آمادگی بگیر تا کارنامه های دبستان و راهنمایی و دبیرستان...

وقت کنم یه مطلب درباره کل مبلغی که در این مدت بابت کنکور رفت می نویسم...